Przejdź do zawartości

Henryk (wielki książę Luksemburga)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk
Ilustracja
Wizerunek herbu
Herb Luksemburga
Wielki książę Luksemburga
Okres

od 7 października 2000

Poprzednik

Jan Burbon-Parmeński

Dane biograficzne
Dynastia

Burbonowie

Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1955
Betzdorf

Ojciec

Jan Burbon-Parmeński

Matka

Józefina Charlotta Koburg

Żona

Maria Teresa Mestre

Dzieci

Wilhelm
Feliks
Ludwik
Aleksandra
Sebastian

Odznaczenia
Order Lwa Złotego (Nassau) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Adolfa de Nassau Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga Medal Srebrnego Jubileuszu Wielkiego Księcia Jana (Luksemburg) Klasa Specjalna Odznaki Honorowej za Zasługi Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Wielki Łańcuch Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Order Słonia (Dania) Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Order Złotego Runa (Hiszpania) Łańcuch Orderu Karola III (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Krzyż Wielki Orderu Narodowego (Mali) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Order Orła Białego Wielki Łańcuch Orderu św. Jakuba od Miecza (Portugalia) Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Order Podwójnego Białego Krzyża I Klasy (Słowacja) Order Królewski Serafinów (Szwecja) Order Republiki Turcji I klasy Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy) Order Amílcara Cabrala 1 klasy Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji – Zakon Maltański (SMOM)
Luksemburska rodzina wielkoksiążęca
Henryk z małżonką Marią Teresą podczas wizyty w Polsce, 2014

Henryk, właśc. Henri Albért Gabriel Félix Marie Guillaume (ur. 16 kwietnia 1955 w Betzdorf) – wielki książę Luksemburga z dynastii Burbonów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn wielkiego księcia Jana i księżniczki belgijskiejJózefiny Charlotty Koburg (siostry królów Belgów Baldwina I i Alberta II). Jest w bezpośredniej linii męskiej potomkiem monarchów francuskich i hiszpańskich, m.in. Hugo Kapeta, Ludwika XIV i Filipa V.

Ukończył studia w dziedzinie nauk politycznych na Uniwersytecie w Genewie, otrzymał kilka honorowych doktoratów uczelni z całego świata. Uczęszczał do Royal Military Academy Sandhurst. W 1998 książę Henryk, jeszcze jako następca tronu luksemburskiego, został wybrany na członka Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Jest patronem wielu krajowych organizacji sportowych, m.in. Federacji Pływania i Ratownictwa Wodnego Luksemburga, Federacji Sportów Zimowych Luksemburga, Federacji Sportowców Niepełnosprawnych Luksemburga oraz Federacji Sportów Kolarskich Luksemburga.

We wrześniu 2009 książę Henryk nagrodzony został przez Papieską Radę „Iustitia et Pax”. Nagroda im. kard. François Xavier Nguyên Van Thuâna ma być wyrazem woli poparcia dla starań monarchy w walce z eutanazją. Książę Henryk w marcu 2009 zawetował ustawę o eutanazji, przyjętą wcześniej przez parlament jego kraju. Zmusiło go to do zawieszenia swej władzy[1].

Odznaczony m.in. duńskim Orderem Słonia w 2003 roku[2].

Panowanie

[edytuj | edytuj kod]

Wstąpił na tron Luksemburga po abdykacji ojca 7 października 2000. Pełni głównie funkcje reprezentacyjne, ale może powołać premiera i rząd, rozwiązać Izbę Deputowanych i akredytować ambasadorów. Jest dowódcą armii luksemburskiej w randze generała, oraz ma honorową rangę majora w brytyjskim Regimencie Spadochronowym. W maju 2001 razem z żoną złożył pierwszą oficjalną wizytę dyplomatyczną – na zaproszenie króla i królowej Hiszpanii, odwiedził Hiszpanię.

W październiku 2020, gdy obchodził 20. rocznicę objęcia tronu, zaprzeczył planom abdykacji w dobie kryzysu[3]. W marcu 2024, w programie nadawanym przez stację RTL, 69-letni wielki książę potwierdził, że zaplanował już ustąpienie z tronu na rzecz swojego najstarszego syna, ale termin tego wydarzenia utrzymał w tajemnicy[4][5]. 23 czerwca tego samego roku ogłosił, że następca tronu zostanie mianowany jego namiestnikiem (fr. Lieutenant-Représentant du Grand-Duc, luks. Lieutenant-Representant vum Grand-Duc, niem. Stellvertreter des Großherzogs)[6][7][8]. Ceremonia objęcia namiestnictwa przez przez księcia Wilhelma obyła się 8 października 2024[9].

Małżeństwo i potomstwo

[edytuj | edytuj kod]

14 lutego 1981 poślubił w Luksemburgu Marię Teresę Mestre (ur. 22 marca 1956 w Hawanie); z tego małżeństwa urodziło się pięcioro dzieci:

Genealogia

[edytuj | edytuj kod]

Przodkowie

[edytuj | edytuj kod]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Karol III, książę Parmy
(1823-1854)
 
 
 
 
 
 
 
Robert I, książę Parmy
(1848-1907)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwika, księżna Parmy
(1819-1864)
 
 
 
 
 
 
 
książę Feliks z Luksemburga
(1893-1970)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Michał I, król Portugalii
(1802-1866)
 
 
 
 
 
 
 
Maria, księżna Parmy
(1862-1959)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Adelajda, księżna Braganzy
(1831-1909)
 
 
 
 
 
 
 
Jan, wielki książę Luksemburga
(1921-2019)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Adolf, wielki książę Luksemburga
(1817-1905)
 
 
 
 
 
 
 
Wilhelm IV, wielki książę Luksemburga
(1852-1912)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Adelajda, wielka księżna Luksemburga
(1833-1916)
 
 
 
 
 
 
 
Szarlotta, wielka księżna Luksemburga
(1896-1985)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Michał I, król Portugalii
(1802-1866)
 
 
 
 
 
 
 
Maria, wielka księżna Luksemburga
(1861-1942)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Adelajda, księżna Braganzy
(1831-1909)
 
 
 
 
 
 
 
Henryk, wielki książę Luksemburga
(1955-)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Filip, hrabia Flandrii
(1837-1905)
 
 
 
 
 
 
 
Albert I, król Belgów
(1875-1934)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Maria, hrabina Flandrii
(1845-1912)
 
 
 
 
 
 
 
Leopold III, król Belgów
(1901-1983)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Karol, książę Bawarii
(1839-1909)
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta, królowa Belgów
(1876-1965)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Maria, księżna Bawarii
(1857-1943)
 
 
 
 
 
 
 
Józefina, wielka księżna Luksemburga
(1927-2005)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Oskar II, król Szwecji i Norwegii
(1829-1907)
 
 
 
 
 
 
 
Karol, książę Västergötlandu
(1861-1951)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Zofia, królowa Szwecji i Norwegii
(1836-1913)
 
 
 
 
 
 
 
Astryda, królowa Belgów
(1905-1935)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Fryderyk VIII, król Danii
(1843-1912)
 
 
 
 
 
 
 
Ingeborga, księżna Västergötlandu
(1878-1958)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Luiza, królowa Danii
(1851-1926)
 
 
 
 
 
 

Potomkowie

[edytuj | edytuj kod]
Dzieci Wnuki
Wilhelm, dziedziczny wielki książę Luksemburga
(ur. 1981)
książę Karol z Luksemburga
(ur. 2020)
książę Franciszek z Luksemburga
(ur. 2023)
książę Feliks z Luksemburga
(ur. 1984)
księżniczka Amalia z Nassau
(ur. 2014)
książę Liam z Nassau
(ur. 2016)
książę Baltazar z Nassau
(ur. 2024)
książę Ludwik z Luksemburga
(ur. 1986)
książę Gabriel z Nassau
(ur. 2006)
książę Noah z Nassau
(ur. 2007)
księżniczka Aleksandra z Luksemburga
(ur. 1991)
książę Sebastian z Luksemburga
(ur. 1992)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Książę Luksemburga otrzymał watykańską nagrodę za obronę życia. radiovaticana.org. [dostęp 2016-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-21)].
  2. Ordensdetaljer. borger.dk. [dostęp 2015-05-27]. (duń.).
  3. Grand Duke Henri of Luxembourg rejects abdication rumours as he marks 20th anniversary of his reign – Royal Central [online], co.uk [dostęp 2024-04-23] (ang.).
  4. An abdication is confirmed – but when and how is being kept secret – Royal Central [online], co.uk [dostęp 2024-04-23] (ang.).
  5. Grand Duke Henri of Luxembourg, 69, reveals that he 'intends to retire at some point' - and even knows the date he plans to hand the baton over to his son Guillaume | [online], dailymail.co.uk [dostęp 2024-04-23] (ang.).
  6. Namiestnik Wielkiego Księcia. Por. art. 42 ust. 1 (obecnie art. 58 ust. 1) Konstytucji Wielkiego Księstwa Luksemburga, tłum. Agnieszka Wojtyczek-Bonnad, Krzysztof Wojtyczek, Wydawnictwo Sejmowe, 2016. Tłumaczone też jako: porucznik wielkiego księcia [w:] Janusz Karp, System konstytucyjny Luksemburga, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7059-893-8, s. 42-43 oraz namiestnik-reprezentant [w:] Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, tłum. Grażyna i Jacek Schirmerowie, Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7391-767-5
  7. S.A.R. le Grand-Duc héritier désigné Lieutenant-Représentant | Cour grand-ducale [online], monarchie.lu [dostęp 2024-10-15] (fr.).
  8. Kolejny europejski monarcha oddaje władzę synowi. Wielki książę Luksemburga planuje emeryturę [online], Plejada, 24 czerwca 2024 [dostęp 2024-10-15] (pol.).
  9. Sworn in as Lieutenant-Representative: Prince Guillaume talks of 'new phase for the whole family' [online], today.rtl.lu [dostęp 2024-10-15] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]